والدین بچه ها نوآموز بخوانند - کد الکترونیک

به گزارش ، حتما این شوخی را شنیده اید که می گویند والدین همراه با فرزندشان یکبار دیگر پای درس و مشق مدرسه می نشینند و دوباره دانش آموز می شوند. شوخی ای که بیشتر از هرچیزی مصداق آن مادران بچه های کلاس اولی یا پیش دبستانی هستند که گاهی حتی مجبورند تا چندوقت همراه فرزندشان پشت میز و نیمکت مدرسه بنشینند و هر شب همپای فرزندشان تکلیف بنویسند. اضطراب این مادران هم کم از فرزندشان نیست و گاهی اوقات به وسواس های فکری درباره خودشان و فرزندشان می افتد. به بهانه نزدیکی ماه مهر، سراغ خانم مریم کمالی کارشناس علوم تربیتی رفته و درباره باید ها و نبایدهای نوآموزها صحبت کرده ایم. اگر شما هم یک دانش آموز کلاس اولی یا پیش دبستانی دارید این گزارش را بخوانید. اگر هم ندارید باز هم این گزارش می تواند برای شما مفید باشد.

شروع مدرسه چه برای کلاس اولی ها و چه پایه های دیگر استرس زا است و نمی شود این موضوع را انکار کرد اما طبعا این استرس برای کلاس اولی ها بیشتر است. این موضوع علت های مختلفی دارد اما بزرگترین علت این است که کودک ما 6 تا 7 سال در محیط امن خانه بوده و حالا قرار است یک زمان طولانی یعنی نصف روزش را با کسانی بگذراند که آنها را نمی شناسد و هنوز هیچ علاقه ای به آن ها ندارد. از طرفی باید با خانواده هم چندساعت خداحافظی کند.

برخی بچه ها این استرس را ندارند چون ممکن است تجربه چنین موقعیتی را پیش از این داشته اند و یا برای چنین روزی از قبل آماده شده باشند. اما برای تعدادی از بچه ها موضوع به این شکل نیست و واقعا روز شروع مدرسه روز تلخی برایشان است و حتی نمونه هایی داریم که تا یکی دوماه بعد و حتی بیشتر حاضر نشدند از مادرشان جدا شوند. حال باید در رفتار با کلاس اولی ها چه کنیم؟

در انتخاب مدرسه دقت کنید

در انتخاب مدرسه دقت کنید. حتی الامکان مدرسه ای را انتخاب کنید که به لحاظ ظاهری برای فرزندتان جذاب باشد همچنین معلم ها و مربیان مدرسه خوبی داشته باشد که به آموزش های ابتدایی مسلط باشند. ترجیحا جوان باشند و حوصله بچه های کوچک کلاس اولی را داشته باشند. دقیق نمی توانیم بگوییم چک کردن این موضوعات چقدر امکان پذیر است اما طبعا به کودک شما کمک خواهد کرد. اما در این میان یک نکته بسیار حائز اهمیت است. مدرسه ای انتخاب نکنید که فضای فرهنگی و اجتماعی غالب آن با فرهنگ خانوادگی شما تفاوت بسکمک داشته باشد. به خصوص اینکه اگر مدرسه فرزند شما منطقه متفاوتی با محل زندگی شما دارد. یکسانی زیاد هم خوب نیست مثل مدارسی که لوازم التحریر یکسان می دهند. چون کودک باید بالاخره یکجایی تفاوت های خانوادگی را متوجه شود و چه جایی بهتر از مدرسه؟ اما فاصله های طبقاتی و فرهنگی بسیار زیاد هم ضربه زننده است.

اردوی تفریحی یک روزه مادر فرزندی در مدرسه

بچه ای که می خواهد کلاس اول برود باید از قبل آمادگی چنین روزی را داشته باشد. یعنی در این 6 و 7 سالی که در خانه بوده برای چنین روزی آماده شود نه اینکه مادر او را یکباره وارد مدرسه کند. بهتر است قبل از شروع سال تحصیلی به شکل یک روز تفریحی مادر فرزندش را به مدرسه ای که برایش انتخاب کرده ببرد تا او در حیاط مدت زمانی بازی کند. کلاس های درس را ببیند و حتی اگر ممکن است و معلم حضور دارد معلمش را پیش از شروع سال تحصیلی ببیند و آشنا شود تا به این شکل با محیط جدیدش خو بگیرد.

در خانه، معلم بازی کنید

در منزل می توانیم با کودکمان بازی هایی انجام دهیم که اضطراب او را نسبت به مدرسه کم کند. به طور مثال اغلب بچه ها به لوازم التحریر علاقه ویژه ای دارند. مادر می تواند قبل از مدرسه با وسایل مدرسه فرزندش با او بازی کند. لوازم مدرسه را دورش بچیند. روپوش مدرسه را تنش کند و از او بخواهد به طور نمایشی در خانه به مدرسه برود و او با این وسایل معلم بازی کند. گاهی خودش معلم شود و گاهی فرزندش معلم شود.

سبک زندگی فرزندتان را تغییر دهید

نمی شود یکباره و قبل از شروع سال تحصیلی کودک را مجبور کرد که یک شبه زود بخوابد. او باید این سبک زندگی را از چند وقت قبل تمرین کند. فرزند شما باید از 8 تا 9 ساعت قبل از مدرسه خوب خوابیده باشد. غذای سالم بخورد تا در مدرسه سرحال باشد. حتما صبحانه بخورد و اگر در این موارد نقصی وجود دارد از چند وقت قبل برنامه او تغییر کند. محیط خانه برای خواب به موقع بچه فراهم باشد. نه اینکه مادر پای موبایل و پدر پای تلویزیون باشد و به بچه بگویند بخواب! محیط خانه باید به گونه ای باشد که بچه چاره ای جز خواب نداشته باشد.

صبور باشید

باید این نکته را بدانید که در همراهی کودکتان برای کلاس اولی شدن صبور باشید. بچه ها ممکن است در این دوران کارهایی انجام دهند که حسابی والدین شان را کلافه کنند به طوری که اصلا ندانیم با آن ها چه کنیم. اما مواظب باشید در این کلافگی ها جملاتی به فرزندتان نگویید که غلط باشد و به او اضطراب بدهد. هر مسئله ای را علت یابی کنید و سعی کنید ریشه ای آن را بررسی کنید و نگرانی هایش را برطرف کنید. ممکن است فرزندتان اضطراب جدایی داشته باشد. می ترسد از شما جدا شود یا می ترسد اگر نباشد اتفاق بدی در خانه بیفتد یا اینکه تصویر درستی از مدرسه به او منتقل نشده باشد و ترس از مدرسه داشته باشد. ممکن است از حضور در جمع هراس داشته باشد. یا ترس از مسخره شدن داشته باشد.

نکاتی که باید در مورد کلاس اولی ها بدانید:

• کلاس اولی ها بیشتر از 10 دقیقه نمی توانند تمرکز کنند یا پای چیزی بنشینند. ممکن است هر 10 دقیقه ای که مشق می نویسند، در خانه دوری بزنند و بازی کنند. بگویند خسته شده ام. تشنه ام شده. حوصله ندارم. دستشویی دارم. این رفتار طبیعی است و بابتش نگران نباشید.
• بچه های کلاس اولی معمولا نشسته نمی توانند کارشان را انجام دهند. معمولا دراز می کشند. دست و پایشان را بی جهت تکان می دهند. بازیگوشی می کنند. به آن ها خرده نگیرید.
• ممکن است حروف را بزرگ و کوچک بنویسند. شلخته سطرها را پرکنند. فرزند شما هنوز ذهنش درباره مشق نوشتن شکل نگرفته است و این موضوع هم بین همه کلاس اولی ها مشترک است.
• کلاس اولی ها معمولا مداد هایشان را زیاد می تراشند چون وسواس تیز بودن مداد دارند. احساس می کنند با مدادی که تیز نیست نمی توانند بنویسند. بابت این موضوع ناراحت نشوید اجازه بدهید تجربه کنند. آنها برای اولین بار است که مالکیت چیزی را به عهده دارند که می توانند کارهایی که دوست دارند با آن انجام بدهند و اختیارش را داشته باشند. پس اگر این کار را زیاد انجام می دهند ناراحت نشوید چون این موضوع به مرور درست می شود.
• کلاس اولی ها حسابی پرحرف می شوند و ممکن است ساعت ها درباره اتفاقات مدرسه با شما صحبت کنند و از شما توقع داشته باشند که کامل و دقیق به حرفهایشان گوش بدهید. بدترین اتفاق این است که حواستان به آن حرفها نباشد و او متوجه شود که شما حرفهایش را گوش نمی کنید و برایتان اهمیتی ندارد. اما بهترین اتفاق این است که حرفها را کامل گوش کنید و تحلیل کنید که او در چه وضعیتی قرار گرفته است و دورش چه خبر است و خودش و دوستانش در مدرسه چه نوع شخصیتی دارند.
• اگر گفتند نمی خواهند مدرسه بروند، نترسید. کاملا طبیعی است. شاید محیط برایش کسالت بار یا آزاردهنده است. بسکمک از کلاس اولی ها این حرف را می زنند. شما علت یابی کنید.

فقط ناظر تکالیف فرزندتان باشید

فرزند شما نباید برای تکلیف نوشتن وابسته به پدر یا مادر باشد. متاسفانه برخی والدین به گونه ای رفتار می کنند که انگار خودشان کلاس اولی شده اند طوری که آنقدر که والدین پای درس و مشق نشسته اند خود بچه این کار را انجام نداده است. نترسیم از اینکه فرزندمان بدون تکلیف به مدرسه برود. او باید گاهی نتیجه عملش را ببیند و متوجه شود که اگر مشق ننویسد معلم سرکلاس با او چه برخوردی می کند و روند خودش را اصلاح کند. گاهی لازم است فرزند ما اضطراب ناشی از عملکرد ضعیفش را بچشد. پدر و مادر گاهی آنقدر بین فرزندشان با دنیا و موانع و سختی هایش می ایستند و سیبل فرزندشان می شوند که بچه هیچ تجربه ای از سختی های دنیا پیدا نمی کند. البته هیچگاه توجه را از بچه دریغ نکنید و او را بابت کارهای خوبش تشویق کنید.

منبع: فارس