سیاست غرب در سیطره زنان - کد الکترونیک

در حالی که دنیا به سوی ناآرامی هایی تازه به پیش می رود، به نظر می رسد کشورها و نهادهایی کلیدی در دنیا راهکار را در رویکرد به سیاستمداران زن می دانند. سرآمد آنها دست کم به لحاظ تبلیغاتی هیلاری کلینتون است که احتمال پیروزیش در انتخابات ماه نوامبر (آبان) ریاست جمهوری امریکا فراوان است اما وقتی به ماه ژانویه2017 برسیم اضافه بر کلینتون و انگلا مرکل که سالهاست بر آلمان حکم می راند و بریتانیا که از اواخر هفته پیش به دست ترزا می افتاد، در صندوق بین المللی پول نیز یک زن حکم می راند. حتی در احزابی که اینک در بعضی کشورها در مصدر حکومت نیستند زنان در آستانه تکیه زدن به کرسی اول قدرت هستند در چنین شرایطی اسکاتلند هر چند هنوز تابع دولت مرکزی انگلیس است اما توسط یک فرماندار زن به نام نیکولا استورجن راهنمایی می گردد و به واقع رهبران احزاب عمده سیاسی اسکاتلند زن هستند.

کافی است به این نکته توجه کنیم که بویژه پس از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا قدرت مرکل، صدراعظم آلمان چند برابر گذشته شده است و در همین حال زنی به نام کریستیانا فیگوئرس کاندیدای جدی و نخست پشت دبیرکلی سازمان ملل در ماه ژانویه2017 (دی1395) است. اینها به ما می گوید: زنان سیاستمدار موازنه قدرت را به سود خود تغییر داده اند ولی این توفیق ها بی زمینه و بدون دلیل نیست و یک شبه پدید نیامده اند.

کشورهای استثنایی

به واقع دو کشور در دنیا داریم که تعداد نماینده های زن آن در مجلس بیشتر از مردان هستند و آنها رواندا در آفریقا و بولیوی در امریکای جنوبی هستند. در کشور نخست به درصد خیره نماینده 8/63 برای نمایندگان زن در مجلس می رسیم و بولیوی نیز 1/53 درصد نمایندگان مجلس خود را از قشر زنان می بیند. حتی در کوبا، جزایر سیشل و سوئد که تعداد نمایندگان مرد بیشتر است، زنان به ترتیب 9/48، 8/43و 6/43درصد کرسی های مجلس را به خود اختصاص داده اند و رتبه دهم فهرست از آن فنلاند است که به رغم این جایگاه نه چندان بالا 5/41 درصد نمایندگان مجلس اش از زنان هستند.

نقطه شاخص رویداد مذکور حضور چهار کشور آفریقایی در میان 10 بالانشین جدول است، حال آن موج رویکرد تازه به زنان سیاستمدار به کشورهای اروپایی و امریکا مربوط می گردد. در کانادا نیز جاستین ترودو نخست وزیر این کشور یک کابینه جوان را دایر نموده است که تعداد وزرای مرد و زن آن برای اولین بار در تاریخ حیات این کشور کاملاً برابر است (15 به 15) و چون سن ها نیز عمدتاً به زیر 50 و حتی زیر 45 سال می رسد، تعیین است که ترودو آینده ای شکوفاتر و جوانگرایانه تر را برای کشورش از حالا پی ریخته است.

مرکل در جایگاه تاچر

اینها در تضاد آشکار با زمانه ای است که سیاستمداران زن دنیا به مارگارت تاچر بریتانیایی و پس از وی، آنگلا مرکل آلمانی منحصر و محدود می شدند. 12 سال پیش وقتی مرکل صدراعظم آلمان شد، خیلی ها در شهر بن از خود می پرسیدند آیا او تبدیل به یک بانوی آهنین (اشاره به لقب مارگارت تاچر) برای کشورش خواهد شد یا خیر؟

اینک در تابستان2016 و در شرایط کاملاً تغییر یافته دنیا، کمتر کسی چنین چیزی و سؤالی از همین دست را می پرسد. برعکس شدن اوضاع لااقل در میان کشورهای اروپایی از آنجا عیان می گردد که همسو با به قدرت رسیدن ترزا می در بریتانیا خیلی ها در لندن می پرسند آیا وی می تواند دوام مرکل را داشته باشد و همچون او سالها در خانه شماره10 خیابان دانتینگ (اشاره به دفتر نخست وزیری بریتانیا) ماندگاری داشته باشد؟ یک گزارشگر پرسابقه تلویزیون آلمان به نام وولفرام وایمر هفته پیش گفت: شاید ترزا می به سبک و سیاق مرکل از سر غرور و بسیار خودسرانه عمل کند اما حداقل قضیه این است که می داند چه می خواهد و در همان راه نیز قدم برمی دارد.

قهرمان های زن پست مدرن

مارا دلیوس، نویسنده روزنامه پرتیراژ دی ولت آلمان هم نوشته است: قدر مسلم این که می در کنار مرکل و نیکول استورجن نخستین فرماندار زن اسکاتلند، تشکیل دهنده موج جدید زنانه ای است که می خواهند ویرانه های ایجاد شده بر اثر حکومت های طولانی مدت مردان را تعمیر و ترمیم نمایند و بنای تازه ای را روی آن دایر سازند. آنها قهرمان های پست مدرنی هستند که آدابی زنانه دارند اما بافت وجودی شان به قدرتمندی مردان است.

اضافه بر استورجن که در سطور قبلی چند بار نامش آمد سران احزاب محافظه کار و کارگر اسکاتلند و همچنین فرماندار ایرلند شمالی و رهبر سازمان Plaid Cymru همگی زن هستند. قریب به یک دهه است حزب سبز توسط یک زن راهنمایی می گردد و کارولین لوکاس رهبر سابق آن یک بار دیگر می کوشد که حائز این سمت گردد.

دست راست کلینتون هم زن است

درحالی که بخت پیروزی هیلاری کلینتون بر دونالد ترامپ در انتخابات سال جاری ریاست جمهوری امریکا بیشتر از اقبال پیروزی این رقیب تندروی حزب جمهوریخواه است، گفته می گردد که کلینتون پس از معرفی شدن به عنوان نماینده رسمی حزب دموکرات در این انتخابات، بلافاصله یک زن دیگر به نام الیزابت وارن را به عنوان دست راست خود و به واقع کاندیدای معاونت ریاست جمهوری معرفی خواهد نمود. در همین حال رئیس بنیاد International Monetary و دادستان کل امریکا هم زن هستند و دبیرکل بعدی سازمان ملل همان طور که پیشتر اشاره شد، به احتمال قوی یک زن خواهد بود.

سدهای فرو ریخته

آیا همه اینها فقط از وجه تصادف است یا سدهای حائلی که مانع خودنمایی زنان قدرتمند عرصه سیاست در غرب می شد، انتها فروریخته است؟ آیا می توان این سؤال را به ذهن آورد که در اوج نبود تفاهم های دنیای، مقام های مسئول به این نتیجه رسیده اند که برای نزدیکتر شدن انسان ها به یکدیگر و حل منازعات، زنان و روش های آنان بیشتر به کار می آید؟ یوهانا سیگوار دوتیر نخستین نخست وزیر زن تاریخ حیات سیاسی ایسلند با اشاره به یک شعر پرطرفدار و کلاسیک کشورش می گوید: زمانی که اتفاقات دنیای اوج می گیرد و بحث ها خطیر می گردد، همواره یک زن است که از راه می رسد و همه چیز را آرام می نماید. او زمین و فضا را از تنش عاری می سازد و هر چیزی می تواند به شکست منجر گردد، الا اقدامات آن زن!

احتیاج به فضایی تازه

چنین شعری با فرضیه های بانوجنکین از منطقه جنینگتون انگلیس نیز همسو است. جنکین که سال ها پیش در معیت می مناسبات و فرآیندهایی را ابداع و تقویت کرد که براساس آن نمایندگان زن فزون تری در مجلس بریتانیا سربربیاورند، می گوید: اینکه در بحران اخیر پس از استعفای دیوید کامرون دو زن تبدیل به نامزدهای نخست جانشینی او شدند (در نهایت آندره آ لدسام کنار کشید تا می بی رقیب و پیروز گردد) نشانگر احتیاج مردم به استشمام فضایی تازه و دوری جستن از مناسبات گذشته است. زنان در شرایط سخت هم اندیشه و صرافت حل مسائل دارند و هم با پرهیز از برخوردهای خشونت بار شانس و احتمال مهار توفان های سیاسی را بیشتر می سازند.

بره و گرگ!

اتفاقات اخیر امریکا و نوع برخوردهای تخریب گرانه دونالد ترامپ با زنان و هر عنصری که خواهان موضع گیری اصولی در قبال مسائل موجود است، نه تنها ترامپ را صاحب آرای بیشتری در شمارش امتحانی و اولیه آرای یک انتخابات واقعی ننموده بلکه برعکس بر محبوبیت هیلاری کلینتون افزوده که بدش نمی آید در رویارویی با ترامپ بره ای معقول نشان بدهد که مقابل یک گرگ بی سیاست قرار گرفته است. الیزابت وارن که قبلاً نیز نامش آمد و به احتمال قریب به یقین معاون انتخابی و پیشنهادی کلینتون برای کاخ سفید خواهد بود، یک سناتور است که در یک خانواده کارگری و متوسط بزرگ شد و فشار مالی روی آنها به حدی رسید که پدرش سکته قلبی کرد و خانه نشین شد و الیزابت برای درآوردن خرج خانه از 13 سالگی به گارسونی پرداخت. سپس معلم مدرسه شد و در نهایت درس حقوق خواند و تبدیل به یک وکیل شد.

گوفی درون کلاه ترامپ!!

هیلاری کلینتون در گذشته الیزابت وارن و در مواردی که برشمردیم زنی را می جوید که بتواند کامل نماینده ضرب و زور او در کوبیدن بر مغز دونالد ترامپی باشد که صدای جنگش بلندتر از اندیشه های استراتژیک اوست. ترامپ، وارن را چون نیم سرخپوست است به تمسخر گرفته و در اشاره به کارتون های معروف کمپانی قدیمی فیلمسازی والت دیسنی پوکاهنونتاس و گوفی (همان اردک معروف!) نامیده است. وارن هم بیکار ننشسته و با اشاره به کلاه بیسبالی که ترامپ در بسیاری از روزها روی سرش می گذارد و روی آن جمله امریکا را دوباره بزرگ سازیم حک شده، گفته است: آقای ترامپ آیا می خواهی گوفی را ببینی؟ خب، کلاهت را بردار زیرا گوفی داخل آن است (اشاره به کلاه شعبده بازان که در آن انواع حیوانات و بویژه خرگوش ها سر برمی آورند!)

دلیل اصلی اوجگیری زنان

این یک فرضیه پرطرفدار است که دلیل اوجگیری زنان در یک دنیا سیاست مردانه در حال حاضر، اعمال تهی مغزانه تعداد زیادی از سیاست پیشه های مرد است و این روند به راحتی در بریتانیا، جایی که ترزا می به قدرت رسیده، مشهود است. حتی نایجل فاراژ که خود را برنده بزرگ ماجرای استعفای دیوید کامرون بعد از عملیات انتحاری و خودزنی نخست وزیر سابق انگلیس بر سر مسائل EU می داند، بر اثر طول مدت حضور کم ثمرش در صحنه های سیاست و اجتماع تبدیل به یک مهره سوخته شده است، به محض اینکه کامرون محکوم به رفتن شد، مردان زیادی به سمت جایگاه او هجوم بردند که سرآمد آنها بوریس جانسون شهردار لندن بود ولی او فهمید که رزومه ناموفق او در پایتخت انگلیس بویژه در امر تأمین مسکن برای اهالی شهر و بعضی سرویس رسانی های اولیه، شانس او را برای توفیق اندک ساخته و بهتر است خودش انصراف بدهد تا اینکه وارد کورسی گردد که فرجام آن شکست محتوم وی برابر ترزا می است.

لیام فاکس چه می گوید؟

وقتی جانسون هم کنار کشید فهرست افراد شاخص حزب محافظه کار انگلیس برای دریافت جای ناکام بزرگ (دیوید کامرون) نحیف تر و توخالی تر شد. عده ای پرسیدند آیا از لیام فاکس چیزی به عنوان نخست وزیر انگلیس بیرون می آید؟ از مردی که در سال 2011 به خاطر انتصاب های توأم با بی فکری و ریسک های تأسف بارش مجبور به استعفا از پست وزیر دفاع بریتانیا شد و همه پرسیدند او چرا دوست نزدیکش به نام آدام وریتی را بدون داشتن شاخصه های لازم به آوردگاه بحث های بزرگ سیاسی - نظامی ای برد که هیچ سررشته ای در آنها ندارد.

فرضیه دربست منطقی

وقتی لیام فاکس هم به این نتیجه رسید که می تواند جانشین کامرون و نخست وزیر انگلیس گردد نباید از انتخاب یک زن (ترزا می) به این پست ابراز تعجب کرد. دنیای غرب با کارهای اخیر مردان بی خرد خود عملاً فرصت پرواز سیاستمداران زن را فراهم آورده و حتی آنها را قوی تر و پرصلاحیت تر از آنچه هستند، جلوه داده است و کافی است به عملکرد دیوید کامرون در برگزاری انتخابات بی دلیل جدایی از EU یا ابقا در آن بنگریم تا این فرضیه را دربست منطقی و کاملاً پذیرفتنی بیابیم.

منبع: برترین ها