انتقاد از بی توجهی به مالکیت فیلم ها و سرقت های سریع - کد الکترونیک

این تهیه نماینده سینما در گفت وگویی با ایسنا، به وضعیت مالکیت فیلم ها و انتشار بعضی از آن ها در سایت ها و شبکه های خارجی بدون خرید حق انتشار اشاره نمود و گفت: این روزها فضای جدیدی برای تماشای فیلم به وجود آمده که در گرو منافع مالی عده ای است. این منافع موجب شده آن عده به هر نحوی این فضاها را از دست ندهند که بخواهیم به یک فضای سالم برای پخش فیلم ها در بازار برسیم. در حال حاضر مالکیت فیلم ها خیلی مخدوش شده است و اگر در گذشته تنها پنج درصد در مالکیت فیلمی سهیم بودیم وزرات ارشاد و تلویزیون از این حق حفاظت و حراست می کردند، اما این روزها وقتی فیلم از پرده سینما وارد بازار می گردد، جهانی شده و هرکس به خودش حق می دهد این فیلم را قلع و قمع کند.

تسلیمی اضافه نمود: این مسئله خدشه دار شدن مالکیت به فیلم های فرهنگی تر که در طولانی مدت فروش می نمایند، بیشتر آسیب می زند. امروز به محض این که فیلم ها وارد بازار پخش شوند یا حتی در حالتی که هنوز رسانه ای نشده اند، وارد سایت ها می شوند و معلوم نیست خاتمه آن ها چه می گردد و چه کسی آن ها را از چه کس دیگری کپی می نماید. یکی از دلایل این اتفاق این است که کسی مالکیت فیلم را جدی نمی گیرد. قبلا در وزارت ارشاد جایی را داشتیم که مالکیت فیلم کاملا آنالیز می شد. برای مثال در تلویزیون اگر قصد داشتند فیلمی را پخش نمایند که در 10 درصد پروانه مالکیت آن پنج، شش نفر شریک بودند، عرضه نماینده فیلم باید از مابقی شرکای سهیم در مالکیت وکالت نامه محضری می گرفت تا آن فیلم پخش گردد.

او ادامه داد: یک دلیل دیگر هم این است که ما حق انتشار جهانی را قبول ننموده ایم و در نتیجه می بینیم که در خارج از کشور حدود دوهزار فیلم ایرانی وجود دارد که حق انتشار 20 عدد از آن ها هم خریداری نشده است. با چنین وضعی شاهد فضایی در پخش فیلم ها می شویم که مانند میدانی شلوغ است که فقط عده ای از آن نفع می برند و صاحبان این منافع گوشه ای می ایستند و شاهد غارت فرهنگ سینما هستند.

تهیه نماینده زندان زنان با بیان این که قبلا وضعیت فراوری و تهیه فیلم شریف بود اضافه نمود: همه چیز آن زمان ها متفاوت بود. الان اگر یک فیلم نامه را به یک موسسه بدهید با چنان سرعتی تِم آن سرقت می گردد که یک دفعه می بینیم یک فیلم با همان تِم ساخته شده و در شبکه ای ترکیه ای پخش می گردد. نمی دانم چگونه می توان از این وضعیت خلاص شد در حالی که در انگلستان تماشای یک فیلم بدون خرید رایت جرم محسوب می گردد و دستگاه قضایی با آن برخورد می نماید.

تسلیمی در ادامه بیان نمود: با این اوضاع مردم هم ترجیح می دهند به جای سینما، فیلم ها را در اینترنت و شبکه های ماهواره ای ببینند، بدون این که به موضوع خرید حق انتشار توجهی گردد. مهم ترین کاری که می توان انجام داد قانون مند کردن قضیه مالکیت است که برای این کار باید قوه قضاییه و وزارت ارشاد با هم همکاری نمایند و یک هیئت کارشناسی تشکیل دهند و این حق مالکیت را تعریف و خدشه دار کردن آن را جرم تلقی نمایند. در گذشته فیلمی که 30 سال از فراوری و پخش آن می گذشت جزء آثار جهانی و ملی بود و از رایت آن به راحتی استفاده می شد اما حالا به سه روز هم نمی رسد که یک فیلم رایتش جهانی و مطرح می گردد.

تهیه نماینده زیر پوست شهر توضیح داد: شاید یکی از دلایل این اتفاق هم این باشد که الان فیلم ها خیلی پیش پا افتاده شده اند و سرمایه گذار و تهیه نماینده به همان فروش گیشه و پخش در شبکه خانگی اکتفا می نمایند و دیگر پخش فیلم را در اینترنت و شبکه های خارجی پیگیری نمی نمایند. همچنین نگاتیو از بین رفته و فیلم به صورت دیجیتال پخش می گردد و این موضوع کپی کردن را برای همه جا آسان نموده است. وقتی حق انتشار فیلم ها سرقت می گردد، فیلم ها ارزان تر و پیش پا افتاده تر ساخته می شوند که زیاد ضرر ننمایند و این اتفاقات دست به دست به هم می دهند تا ما در سال فقط سه چهار فیلم خوب داشته باشیم و مابقی فیلم ها فقط می آیند و نام شان هم چندی بعد فراموش می گردد.

تسلیمی در خاتمه به وضعیت فروش سینماها در تابستان و بیانیه ای که از سوی مدیران پردیس های سینمایی در این راستا منتشر شده است اشاره نمود و گفت: وقتی سینماها از فیلم های ایرانی فروش ننمایند، این مدیران به فکر نمایش فیلم های خارجی می افتند و سینمای ما دوباره به غربت قبل از انقلاب دچار می گردد که برای یک فیلم ایرانی نمی شد یک سالن خوب پیدا کرد. امیدوارم سینمای فرهیخته از این وضع نجات یابد.