غزل شماره 337 حافظ: چرا نه در پی عزم دیار خود باشم
به گزارش کد الکترونیک، غزل شماره 337 حافظ تحت تأثیر غزل شاه نعمت الله ولی بوده و مصراع به شهر خود روم و شهریار خود باشم او را در بیت دوم غزل خود گنجانیده است. حافظ که از سفر کردن دل خوشی نداشته است؛ می گوید چرا نباید تصمیم بگیرم که به دیار خود بروم و چرا نباید خاک کوی محبوب خود شوم؟ من که غم غربت را تحمل نمی کنم پس به شهر خود می روم.
کد الکترونیک | سرویس فرهنگ و هنر
چرا نه در پی عزم دیار خود باشم
چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم
غم غریبی و غربت چو بر نمی تابم
به شهر خود روم و شهریار خود باشم
ز محرمان سراپرده وصال شوم
ز بندگان خداوندگار خود باشم
چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی
که روز واقعه پیش نگار خود باشم
ز دست بخت گران خواب و کار بی سامان
گرم بود گله ای رازدار خود باشم
همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود
دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم
بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ
وگرنه تا به ابد شرمنده خود باشم
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
چرخ گردون بالا و پایین بسیار دارد. نه در روزهای بد ناامید باش و نه در روزهای خوش مغرور و خودبین. اگر امروز دچار شکست شدی، فردا با سعی و کوشش به مقصود خود می رسی. زندگی ارزش آن را ندارد که به خاطر آن، خانواده و دوستان خود را مورد آزار قرار دهی. رازدار باش و بدین گونه اعتماد اطرافیانت را جلب کن.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 338 - من دوستدار روی خوش و موی دلکشم
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
غزل شماره 337 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی
کد مولتی مدیا
دانلود
فیلم اصلی
معنی و تفسیر غزل شماره 337 حافظ
بیت اول
چرا نه در پی عزم دیار خود باشم
چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم
چرا درصدد رفتن به شهر خود نباشم؟ چرا همچون خاک سرِ کوی یار در سر کویش جای و مکان نداشته باشم؟
✦✦✦✦
بیت دوم
غم غریبی و غربت چو بر نمی تابم
به شهر خود روم و شهریار خود باشم
وقتی نمی توانم اندوه دوری از وطن را تحمل کنم، به دیار خویش می روم و صاحب اختیار خود می شوم.
✦✦✦✦
بیت سوم
ز محرمان سراپرده وصال شوم
ز بندگان خداوندگار خود باشم
و در آنجا در ردیف رازداران حَرَم وصال یار قرار خواهم گرفت و جزو چاکران ارباب و پادشاه خویش می شوم.
✦✦✦✦
بیت چهارم
چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی
که روز واقعه پیش نگار خود باشم
به این سبب که مدت زمان زندگی بر ما روشن نیست، باری بهتر آن است که هنگام فرا رسیدن مرگ پیش محبوب خود باشم.
✦✦✦✦
بیت پنجم
ز دست بخت گران خواب و کار بی سامان
گرم بود گله ای رازدار خود باشم
اگر گله و شکایتی از دست بخت خفته و کار بی انتها خود دارم، در دل نهاده و به کسی ابراز نمی کنم.
✦✦✦✦
بیت ششم
همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود
دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم
تا به حال پیوسته کار من عاشقی و لاابالی گری بوده است. از این به بعد کوشش خواهم کرد که به کار و زندگی خود مشغول و سربه راه شوم.
✦✦✦✦
بیت هفتم
بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ
وگرنه تا به ابد شرمنده خود باشم
ای حافظ، امیدوارم که لطف و عنایت خداوندی راهگشای کار من باشد وگرنه از آنچه تا به حال کرده ام در نزد خود شرمنده و خجل خواهم بود.
منبع: شرح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.
منبع: setare.com