آیا می توان نظریه دنیا های موازی را موضوعی علمی در نظر گرفت؟ - کد الکترونیک

جهان ما از سیارات، ستاره ها و کهکشان ها در بستر فضا زمان ساخته شده است و بر اساس تخمین های ستاره شناسان، از نظر میزان به طرز خیره نماینده بزرگ است، به بیان دیگر جهان هستی حدودا 93 میلیارد سال نوری وسعت دارد! بخشی از این حقیقت را می توانید در تصویری که تلسکوپ جمیز وب از ساختارهای کیهان آشکار کرد، مشاهده کنید.

مسلما چنین وسعتی از حد و میزان ما برای کاوش بالاتر است، اما اگر جهان ما تنها جهان موجود نباشد، چه؟ چه می گردد اگر جهان های موازی در امتدادی ناشناخته و درست در کنار جهان ما وجود داشته باشد؟ به همین دلیل کیهان شناسان این ایده را نظریه چندجهانی (Multiverse) می نامند و دلایل خوب و قانع نماینده ای هم برای آنالیز این مفهوم دارند. درواقع، بسیاری از برترین مدل های علمی برای نظریه پردازی درباره خلق جهان ما، به وجود جهان های موازی وابسته است!

آیا ایده جهان های موازی موضوعی تخیلی است یا علمی؟

جالب است بدانید که ایده چندجهانی یا جهان های موازی فقط به وسیله نویسندگان علمی تخیلی پرورانده نشده است، بلکه ماهیت این تئوری از حوزه های معروفی همانند نظریه ریسمان و مکانیک کوانتومی نشأت گرفته شده است. حتی نظریه تورم کیهانی (Cosmic Inflation) که حکمِ قلب ایده های فعلی ستاره شناسان درباره ماهیت کیهان را دارد هم وجود جهان های دیگر و نظریه چندجهانی را پیش بینی می نماید. نظریه جهان های موازی بر پایه وجود جهان های دیگری تقریباً مشابه جهان ما یا به طور غیرقابل تصوری متفاوت از جهان ما ساخته شده است. در هر صورت، بحث وجود جهان های موازی بسیاری از احتمالات جالب و حیرت انگیز را به وجود می آورند.

همانطور که بسیاری از نویسندگان تصور می نمایند، اگر بی نهایت جهان های دیگر وجود داشته باشد، حداقل بعضی از آن ها دارای نسخه ای کاملا متضاد با آنچه هم اکنون هستید ارائه می نمایند. از طرفی این نسخه های جایگزین شما ممکن است واقعیت فیزیکی کاملاً متفاوتی را تجربه نمایند، چراکه قوانین طبیعت لزوماً برای هر جهان یکسان نیست! همانطور که دید یک ماهی از داخل تُنگ به جهان، متفاوت از دید ما به جهانست. در جهانی ماهی قوانین شکست نور و حرکت اجسام (به علت تنگ منحنی ای که داخل آن است!) با قوانین ما زمین تا آسمان فرق دارد.

به گفته مکس تگمارک Max Tegmark، ریاضیدان و کیهان شناس از دانشگاه MIT، یک جهان موازی می تواند در چهار حالت مختلف وجود داشته باشد:

• یک جهان موازی نمی تواند از نظر کیفی چیز نو و متفاوتی از جهان فعلی خودمان تصور گردد.
• یک جهان موازی می تواند قوانین بنیادی کاملاً متفاوتی داشته باشد!
• یک جهان موازی می تواند قوانین اساسی فیزیک یکسانی با ما داشته باشد، اما ممکن است با شرایط اولیه متفاوتی آغاز شده باشد!
• یک جهان موازی می تواند قوانین بنیادی یکسانی داشته باشد، اما در سایر قوانین غیربنیادی، از ما متفاوت باشد.

البته در کنار کسانی که به وجود این جهان ها رای می دهند، بسیاری از دانشمندان طی سال ها، ایده چندجهانی را به علت یک واقعیت ساده رد نموده اند؛ و آن این است که اگر نمی توانید جهان فعلی خود را ترک کنید، پس هیچ راهی برای اثبات وجود جهان های دیگر وجود ندارد!

در جست وجوی اثباتی برای نظریه چندجهانی

حال چگونه ثابت کنیم که در یک جهان چندگانه زندگی می کنیم؟ برای پاسخ به این سوال باید در پی برخوردهای بین جهانی باشیم. به طور کلی بعضی از نظریه پردازان این حوزه پیشنهاد نموده اند که اگر برخورد بین جهان ها اتفاق بیافتد، می تواند نقاط سرد یا داغی را در نقشه تابش پس زمینه کیهانی (CMB) به جا بگذارد؛ در چنین حالتی با آنالیز آن نقاط می توانیم از داستان جهان های دیگر سر دربیاوریم!

در کنار این مورد امواج گرانشی هم می توانند به شکلی غیرمستقیم به ما یاری نمایند، چراکه با وجود چنین امواجی در تار و پود فضا زمان، ممکن است شواهدی برای حمایت از نظریه تورم کیهانی ارائه گردد. این تئوری پیش بینی می نماید که امواج گرانشی به جا مانده از انفجار بزرگ می تواند پیچ های کوچکی را در تابش زمینه کیهانی ایجاد کند که امروزه بعضی از تلسکوپ ها به طور فعال در پی آن هستند. این مساله از این لحاظ حائز اهمیت است که اگر محققان بتوانند چنین پیچ هایی را در CMB ببینند، در نهایت می توانند از ایده چند جهانی و به وجود آمدن بی نهایت حباب جهان، حمایت نمایند.

منبع: DISCOVER